ஒரு தொலைதூர அரசாட்சியில், பசுமை நிறைந்த மலைகள் மற்றும் ஆழமான காடுகளால் சூழப்பட்டு, ஒரு மந்திரத்தால் நிரம்பிய தாமரை குளம் இருந்தது. அதன் மையத்தில் இருக்கும் பொன்னான தாமரை மலரை தொடும் ஒருவரும் அவர்களின் ஆழ்ந்த ஆசையை நிறைவேற்றலாம் என்று பழங்காலக் கதைகள் சொன்னன. ஆனால், அந்தக் குளத்தை ஒரு பண்டைய ஆவி காத்து வந்தது, மற்றும் உள்ளம் தூயவர்கள் மட்டுமே அதற்கருகே செல்ல முடியும்.
அந்தக் கிராமத்தில் ஆனந்த் என்ற நல்ல மனமுள்ள மற்றும் புத்திசாலி சிறுவன் வாழ்ந்தான். அவன் தனது பாட்டியுடன் இருந்தான், அவள் அவனுக்கு மந்திர தாமரை குளத்தைக் குறித்து கதைகள் சொல்லிக்கொடுத்தாள். ஆனந்த், பணம் அல்லது அதிகாரத்திற்காக அல்ல, தனது பாட்டியின் உடல்நிலையை சரி செய்யும் எண்ணத்துடன் அந்தப் பொன்னான தாமரை மலரை காண விரும்பினான்.
ஒரு மாலை, சூரியன் மலைகளுக்கு பின்னால் மறையும் போது, ஆனந்த் தனது பயணத்தைத் தொடங்கினான். அவனிடம் ஒரு சிறிய உணவுப் பொட்டலம், ஒரு மரக்கோல், மற்றும் நம்பிக்கையான இதயம் மட்டுமே இருந்தது. பயணம் கடினமாக இருந்தது—அவன் அடர்ந்த காட்டுகளை கடக்க வேண்டும், கடினமான மலைகளில் ஏற வேண்டும், மற்றும் ஆறுகளை கடக்க வேண்டும். வழியில், அவன் ஒரு காயமடைந்த மானைப் பார்த்தான். உடனடியாக, தனது உடையின் ஒரு துண்டை கிழித்து, அதன் காயமடைந்த காலில் கட்டினான். அந்த மான் அவனது கருணையை புரிந்து கொண்டது போல, அவனை நன்றியுடன் நக்கி, மறைந்தது.
மற்றொரு இடத்தில், ஆனந்த் ஒரு ஆற்றின் கரையில் நின்ற ஒரு முதியவரை பார்த்தான். அவர் ஆற்றைக் கடக்க முடியாமல் நின்றார். ஆனந்த் அவரை முதுகில் தூக்கி, ஆற்றை கடந்து செல்ல உதவினான். எதிர்பாராத விதமாக, முதியவர் மெதுவாக சிரித்தார். “நீ ஒரு நல்ல உள்ளம் கொண்டவனாக இருக்கிறாய், இளைஞா. உன் பயணத்தில் வெற்றி பெறுவாய்” என்று அவர் ஆசீர்வதித்தார்.
கடைசியாக, பல நாட்களின் பயணத்திற்குப் பிறகு, ஆனந்த் மந்திரத்தால் நிரம்பிய தாமரை குளத்தை அடைந்தான். பொன்னான தாமரை மலர் நிலவொளியில் பிரகாசித்தது, அதன் இதழ்கள் மெல்ல மெளனமாக அசைந்தன. ஆனந்த் அதற்கருகே சென்றவுடன், குளத்தின் ஆவி தோன்றியது. “உள்ளம் தூயவர்கள் மட்டுமே இந்த பொன்னான தாமரையை தொட முடியும். இந்தக் கேள்விக்கு பதில் கூறு: நீ ஏன் அதை நாடுகிறாய்?”
ஆனந்த் தலைவணங்கிப் பேசினான், “நான் என் பாட்டியை குணப்படுத்த விரும்புகிறேன்.”
ஆவி மகிழ்ச்சியுடன் சிரித்து, தாமரை மலரைக் காட்டினது. ஆனந்த் அதை மெதுவாக பறித்தான், ஒரு பொன்னான ஒளி அவனை சுற்றி மணந்தது. அவன் வீட்டிற்குத் திரும்பியவுடன், தாமரை மலரை தனது பாட்டியின் படுக்கையின் அருகே வைத்தான். மறுநாள் காலையில், அவள் உற்சாகமாக எழுந்தாள், உடல்நலம் பெறியிருந்தாள்.
ஆனந்தின் கதை நாடெங்கும் பரவியது, பலரை நல்லெண்ணத்துடன் நடக்கத் தூண்டியது. மந்திரத்தால் நிரம்பிய தாமரை குளம், ஆனந்த் போல உள்ளம் தூயவர்கள் மட்டுமே காணக்கூடியதாக எப்போதும் மறைந்திருந்தது.