ஒரு கிராமத்தில் அழகான வயல்கள் மற்றும் தெளிந்த ஆறுகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சிறுவன் இருந்தான். அவன் பெயர் அர்ஜுன். அவன் நற்குணமுள்ளவன், எப்போதும் பிறரை உதவத் தயாராக இருப்பவன். அர்ஜுன் கிராமத்தின் நடுவே நின்ற பெரிய மாம்பழ மரத்திற்குக் கீழே விளையாட விரும்பினான். அந்த மரம் மிகவும் பழமையானது, அதன் கிளைகள் பரந்தும் வலிமையுடனும் இருந்தன, அதன் கீழே ஒய்வெடுக்கவர்களுக்கு நிழலளிக்கின்றன.
ஒரு கோடையில், அந்த கிராமம் கடுமையான வறட்சி எதிர்கொண்டது. ஆறுகள் உலர்ந்தன, வயல்கள் கருமையாகிவிட்டன. கிராமத்தினர் கவலையில் மூழ்கினார்கள், ஏனெனில் தண்ணீர் இல்லை, உணவும் குறைந்தது. அர்ஜுனும் சோகம் அடைந்தான். அவன் மாம்பழ மரத்திற்குக் கீழே அமர்ந்து, மரத்துடன் பேசி வந்தான். “அன்பே, நீ எங்களுக்குத் தண்ணீர் காண உதவ முடியுமா?” என்று அவன் உதறினான்.
வெகு நேரமில்லை, மரத்திலிருந்து மென்மையான ஒரு குரல் கேட்டது, “அர்ஜுனே, என்னுடைய வேர்கள் அருகில் தோண்டினால், நீ தேடுகிறதை காண்பாய்.”
அர்ஜுனுக்கு ஆச்சர்யம்! மரம் அவனிடம் பேசுகிறதா? அவர் உடனடியாக வீடிற்கு சென்று ஒரு கரண்டி எடுத்து வந்தான். மரத்தின் வேர்களுக்கருகில் தோண்டத் தொடங்கினான். கொஞ்சம் ஆழமாக தோண்டியபோது, அவன் கைகளுக்கு ஈரமாக உணர்ந்தான். தண்ணீர் வெடித்து வெளியேறியது!
கிராமத்தினர் ஆச்சர்யத்தில் கூடி வந்தனர். “இது ஒரு அதிசயம்!” அவர்கள் ஆர்ப்பரித்தனர். அவர்கள் விரைவில் ஒரு கிணறு அமைத்தனர், இதனால் கிராமத்தினர் அனைவரும் தண்ணீரைப் பெறமுடிந்தது. கிராமம் மீண்டும் செழித்து வளர்ந்தது, மாம்பழ மரம் கிராமத்திற்குப் பெரும் சிறப்பாக மாறியது.
ஆண்டுகள் கடந்து, அர்ஜுன் பெரியவனாக ஆனான். ஆனால் அவன் கிராமத்திற்கு உதவிய மரத்தைக் மறக்கவில்லை. ஒவ்வொரு கோடையும், அவன் கிராம குழந்தைகளுக்கு இந்தக் கதையைப் பகிர்ந்து, நல்லுணர்வு, நன்றி, இயற்கையை பாதுகாக்கும் முக்கியத்துவம் பற்றி கற்றுக்கொடுத்தான்.
அந்த மாய மாம்பழ மரம் எப்போதும் உயரமாக இருந்து, அதன் கிளைகளை பரப்பி, பல தலைமுறைகளுக்கும் நிழலளித்து, வாழ்வை வளர்த்தது.