தஞ்சாவூரின் நிழல்கள்
அருண்மொழிவர்மன் இலங்கையில் வெற்றி பாராட்டிக்கொண்டிருந்தபோது, தஞ்சாவூரில் அரசியல் நிலைமை நுணுக்கமடைந்தது. ஆதித்ய கரிகாலனின் மரணம் இன்னும் மர்மமாகவே இருந்து வந்தது. அரண்மனை ஓரங்களில் கிசுகிசுக்கள் எங்கும் பரவின.
“அடுத்த சோழர் மன்னன் யார்?”
உத்தம சோழன் சாந்தியாக ஆட்சி செய்தார். ஆனால் மக்கள் மனம் தொலைவுகளைத் தாண்டி இலங்கையை நோக்கின. அந்த இளவரசனை நோக்கின. வெற்றி மட்டும் அல்ல, கருணையுடன் போரிடும் அரசனை நோக்கின.
அமைச்சரவை சண்டை
அரச அமைச்சரவை கலகலப்புடன் விவாதித்தது. ஒருபக்கம் – உத்தம சோழரின் மூத்த வம்சத்தை ஆதரித்தவர்கள். மறுபக்கம் – “அருண்மொழி தானே சோழர்களின் அழிவற்ற தோரணம்!” என நம்பும் மக்கள்.
செம்பியன் மாதேவி அமைதியாக இருந்தார். அந்த அமைதி கோயிலின் மணி போல – அடிக்கப்படாதபோதும் அதிர்வை ஏற்படுத்தியது.
“தர்மமே முடிவெடுக்கட்டும்,” எனச் சொன்னார்.
வீரனின் திரும்பல்
அருண்மொழி தஞ்சாவூருக்கு திரும்பியபோது – நகரம் itself celebrated. மழையைப் போல் மலர்கள், மின்னல்போல் மரியாதை, மழலைபோல் மகிழ்ச்சி!
ஆனால், அரண்மனையில்… பொறுப்பு மட்டுமே!
அவருக்குத் தலையணை முடி இல்லை.
அரசாணை அல்ல, அரவணைவேண்டியவனாக அவர் வந்தார்.
ஆனால் விதி வலிமையானது.
பெரிய பழுவேட்டரையர் முன்னிலையில் நின்று கூறினார்:
“புலி கொடியின் அடுத்த மழலை நீயே!”
உள் போராட்டம்
மக்கள் விருப்பம் இருந்தாலும், அருண்மொழி தயங்கினார்.
இந்த பரந்த சாம்ராஜ்யத்தை ஆளத் தயாரா? சதிகள், சோதனைகள், கபடங்கள் – இதனை தாண்ட முடிவாயிருப்பாரா?
பெருவுடையார்கோயிலில் தினமும் தவமிருந்தார்.
அரசனின் தனிமையில், கடவுளிடம் வழிகாட்டல் கேட்டார்.
“எனது ஆட்சி காலங்களைக் கடந்த பெருமையாக இருப்பதாகட்டும்.”
முடிவும், மரபும்
ஒரு நாள், முடிவானது.
மகா இராஜ்யாபிஷேகம் நடைபெறுவதாக அறிவிக்கப்பட்டது.
வெள்ளி பட்டு, பொன் கவசம் – இளவரசர்…
ராஜ ராஜ சோழன் ஆனார்!
அந்த நாள் – தமிழ் வரலாற்றின் திருப்புமுனை.
“வாழ்க ராஜ ராஜ சோழன்! சோழரின் மௌலி – தமிழரின் சிங்கக் குரல்!”
அத்தியாயம் 4 முடிவாகிறது
அடுத்தது: அத்தியாயம் 5 – ஒரு பேரரசின் அடித்தளங்கள்